ATIKLARDA DOĞAN GÜNEŞ

            Ben, denizin dibindeki midyenin içindeki inciyim. Orada kimse beni fark etmez ama ben kimseye görünmeden gelişirim. Midyeden beslenirim. Onun sayesinde büyürüm. Muhtacım midyeye, denizin dibindeki her şeye: atıklara, çöplere, yosunlara, balıklara...

           Küçük görmeyin beni, ben atıklarda doğan bir güneşim, yeryüzüne çıkınca parlayacağım güneş bile beni kıskanacak. Bana daha önce çöp diye bakanlar, beni görünce benim nereden çıktığımı unutacaklar. Bütün insanlar peşime düşecek, bana sahip olabilmek için birbirlerini öldürecekler: Atıklar içinde var olan bir inci için.

           Zenginler kendilerini diğer insanlara daha güzel göstermek için benim parıltımdan yararlanacaklar. Sırf gösteriş uğruna,  benim için bir servet ödeyenler olacak. Oysa ben onlara ne iş vereceğim, ne aş vereceğim, ne de yardım edeceğim. Beni en güvenli yerlerde saklayacaklar: çift korumalı kasalar, harekete duyarlı sensörlü alarmlar, lazer korumalı müzeler...



           Muhtaç olduğum midyeyi unutacağım. Kendimi dünyanın en güçlü varlığı zannedeceğim ve sonunda senin yanına geleceğim Sakın benim için iyi şeyler düşünme! Senin kalbini zehirlemek için geleceğim. Benim parlaklığımdan gözlerin kamaşacak, beni arzulayacaksın ve bana sahip olduktan sonra hep tedirgin olacaksın. Başıma bir şey gelmesinden  ve kaybolmamdan çok korkacaksın. Sakın benim için kötü şeyler düşünme! Elimde değil bu. Sen bana sahip olduğun sürece övünüp gururlanırken aslında bencilleşecek, kibirleşeceksin, kötüleşeceksin. Sana güzellik katacağımı düşünürken için kötülükle dolacak. Ben yeryüzüne düşen ilk yağmur damlası gibiyim, fırtınanın habercisiyim.
                                                                                                             Adnan KÖROĞLU